Klasisizm Akımı Klasizmin Özellikleri Temsilcileri Sanatçıları

Klasik görünüm

Yüzyıllar geçse de güncelliğini kaybetmeyen, iyi, kaliteli; Üstün kalite ve nitelikleri nedeniyle anlamlarını tasnif eden klasik kelimesinden türetilmiş bir terimdir. Rönesans’ı hazırlayan önemli fikir ve sanat akımlarından biridir. Temellerini ideolojik kavramla ilişkilendirmek, Sokrates, Platon ve Aristoteles’in ele aldığı kaygıdır”, sanat eseri genel doğayı anlatır. Ona göre evrensel doğrulara bağlı kalan bir felsefe ve sanat anlayışıdır.

Montaigne’in (1553-1592) “Denemeler” adlı eseri, eski Yunan ve Latin geleneklerini anımsatan antikite adı verilen bir üslupla yazılmıştır. Descartes (1596-1650) “Akılcılığın merkezi antik Yunanistan’dır.” Aslında klasiklerin kaynaklarını ifade ediyor. 1634’te Fransız Akademisi’nin kurulması, Pascal’ın araştırmaları ve Boileau’nun 17. yüzyıl klasisizminin üstadı olarak tanımlanması, bu akımı körükleyen ilk akımlara örnektir. Boileau, 1674’te Aristoteles’in Poetic Views ve Hornace’s Views on Art ile birlikte Poetics of Art’ı yazdı. Racine, Corneille, Moliere, Madame de la Fayette, La Fontaine yeni bir Ezop olarak klasisizmin ilk temsilcileridir.

hayır:

Montaigne’nin denemesi, La Fontaine’in masalı, Racine ile Corneille’in trajedisi, Moliere’nin komedisi, Boileau’nun eleştirisi, Fenelon’un romanı (Madame de la Fayette), La Bruyere karakterler açısından klasisizmi temsil eder. Felsefi düşüncede Descartes ve Pascal öne çıkmıştır.

Klasiğin genel özellikleri:

Eski Yunan ve Latin geleneği ve birikimi anlamına gelen antikite, tüm biçimleriyle yeniden keşfedilmeli ve yaşatılmalıdır. Gerekirse klasik eserler taklit edilmeli, tercüme edilmeli ve uyarlanmalıdır.

Sanatta doğaya tüm saflığı ve doğallığıyla dönüş esastır. Doğa en önemli kaynaktır. Buradan doğa keşfedilecek.

Hümanizm deneyiminden sonra, doğanın bir parçası olması nedeniyle insana dönüş gerçekleşecek ve doğanın ideal bir parçası olarak sağlıklı, zeki, makul ve duyarlı insan fikri yaygınlaştırılacaktır.

Akıl ve içgüdü hakim olacak ve duyular akıl tarafından filtrelenecektir.

Dilbilgisi, klasik terimler de dahil olmak üzere en doğru dilbilgisi sistemini takip etmelidir. Sanat adına hiçbir yazar dilin özelliklerini değiştiremez. Dil ve anlatım, eğitimlilerin, aristokratların, seçkinlerin ana dilidir; Eserlerde günlük konuşma ve argo yoktur.

Klasisizmin karakteristik türü tiyatrodur. Özellikle komedi ve trajedi. Deney, sonra diğer türler kullanılır. Klasisizm ölçek sistemini sahneye çıkardı; Temel üç, 24 saatlik bir sınırla oluşur. Sahnede çalıştı. Madde, mekan ve zamanda birlik ilkesini korumalıdır. Tiyatroda kaos, ahlaksız tavırlar, kan ve hayvani şeyler kullanılmaz.

Sanat eserlerinden ve özellikle tiyatro sahnelerinden anormal durumların çıkarılması fikri hem özel hayatta hem de sosyal ve politik koşullarda benimsenmelidir.

Bir sanat eseri kendi içinde tamdır ve mükemmellik fikri bu mükemmellik anlayışını tamamlar.

Klasik sanatçılar, “sanat sanat içindir” fikrine yakın eserler yazdılar. Sanatçı eserlerinde varlığını ve kişiliğini gizler. Klasik eserlerin önemli bir özelliği, yazarın kişisel sunumlar yoluyla eyleme müdahale etmesi, yani tedahül tekniğini (eylem akışına dışarıdan müdahale etme) kullanmaması ve hata yapmamasıdır.

Ön planda, misyoner bir tavırla sağlıklı bir kişinin cesur ve asil vakaları var. Kahramanın ruh hali önemli bir konudur. Görünüşü pek göze çarpmıyor ama insan tipleri çok ama çok önemli.

Doğa açısından çevrenin önemi devreye girmektedir. En önemli doğa harikası insandır. Fotoğrafta dış görünüş ihmal edilmiştir.

Temalar antik Yunan ve Latince’den esinlenmiştir. Konunun kendisi o kadar önemli değil ama ona nasıl yaklaşılacağı ve hangi kuralları önerdiği önemli. Moda, gelip geçici bir hevesle yaygınlaşan bir konu değil, yüzyıllardır insanları meşgul eden evrensel bir konudur.

hayır:

Türk edebiyatında klasisizm, Batı’daki gibi değil, kendi özelliklerine göre gelişmiştir. İbrahim Çinasi Efendi, Ahmet Vivek Paşa gibi sanatçılarda klasik akımın izleri görülür.

Klasik bir hareketin ne olduğunun kısa bir özeti

Klasik, xvi. Yüzyılın sonlarında Fransa’da monarşinin güçlenmesiyle ortaya çıkan bir edebiyat akımıdır. Eski Yunan ve Latin edebiyatlarını örnek alan klasisizmde sanatta kural ve ilkelerin katı bir şekilde gözetilmesi esastır. Bu harekette akla, sağduyuya ve ahlaki ilkelere büyük önem verilir. Kişinin kişisel duygu ve eğilimlerini değil, değişmeyen özelliklerini yansıtır. Temalar tarih ve mitolojiden alınmıştır. Kahramanlar soylular arasından seçilir. dil ve anlatımda mükemmelliği hedefler; Netlik, sadelik ve netlik önemlidir. Kaba ve çirkin sözlere izin verilmez. Sanatçı, eserinde kişiliğini gizler.
Klasik akımda eserler daha çok tiyatro (trajedi ve komedi), şiir ve fabl türlerinde yazılmıştır. Fransız edebiyatından Boileau (Boileau), Corneille (Cornet), Racine, Moliere (Molière), La Fontaine (La Fontaine), Fenelon (Fenelon) ve Madame de la Fayette (Madame de la Fayette) bu akımın başlıca temsilcileridir. Şinasi ve Ahmet Vivek Paşa, Türk edebiyatında klasisizm etkisinde kalmış iki sanatçıdır.

Klasik Sanat akımı hakkında kapsamlı bilgi

On yedinci yüzyılda Fransa’da doğmuş bir edebiyat akımıdır. Klasisizmin doğuşunda 17. yüzyılda Fransa’nın toplumsal ve siyasal yapısı ile entelektüel alanda rasyonalizm felsefesi etkili olmuştur. Bu yüzyılda, Fransa’da güçlü bir monarşi var. Siyasi ve sosyal alanda her şey kurallara bağlıydı ve kanun ve düzen hakimdi. İnsan hak ve özgürlükleri önemli değil. 1634 yılında Fransız Akademisi kurulmuş ve dil ve edebiyat grameri tanımlanmıştır. Descartes’ın rasyonalist felsefesine göre akıl, gerçeği ve gerçeği bulmanın ana aracıdır. Duygular mutlaka aklın kontrolü altına alınmalıdır.

Klasik özellikler:

1. Klasik sanatçılar mantığa ve sağduyuya değer verir. Akıl yoluyla duygu ve hislerini kontrol etmeyi amaçlarlar.
2. Klasik sanatçılar eski Yunan ve Latin edebiyatlarını örnek alır. Klasik temalar mitolojiden seçilmiştir.
3. Klasiklere göre “tabiat” denilince insanın iç dünyası anlaşılır. Klasik eserlerde insanoğlunun değişmeyen duygu ve düşüncelerini işlerler.
4. Klasikler, ele aldığı konuya değil, konunun işleniş biçimine önem verir. Bununla birlikte, temalar antik Yunan edebiyatında, Latin edebiyatında ve mitolojide bulunur.
5. Klasikler mükemmel forma önem verir. Üslubun sade, sade ve gösterişten uzak olmasına özen gösterirler.
6. Klasikler gündelik (moda) ve geçici konuları değil, yüzyıllarca sürebilen kalıcı konuları seçer.
7. Klasikler ahlaki bir amaç arar. Elit, olgun, fiziksel ve zihinsel sorunları olmayan şampiyonlar seçilir. Çocuklara ve halktan kişilere izin verilmez.
8. Klasik eserlerde belirgin bir dil kullanılır. Kaba sözlere izin verilmez. Eserler ulusal dillerde yazılmıştır.
9. KLASİK SANATÇILAR KİŞİLİKLERİNİ ÇALIŞMALARINDA GİZLEDİLER.
10. Kişi dışında hiçbir şey önemli görülmedi. Giyim, dekor ve manzaralar ihmal edilir.
11. Klasik sanatçılar eleştiri, deneme, fabl, mektup, felsefe gibi alanlarda eserler vermişlerdir. Ancak klasisizm türleri, trajedi ve komedi gibi teatral türlerdir. Romanın türü gelişmemiştir.
12. Klasik sanatçılar tiyatroda üç birim (zaman, yer ve olay) kuralını takip ettiler.
13. Trajedide Corneille, Racine. Komedilerde Moliere; Eleştiride Boileau; Descartes’ın Felsefesi, Pascal; Fable’daki La Fontaine. La Rochefoucauld’un sözleriyle; Romanda Mme De La Fayette, Fenelon, Daniele Defoe; Karakter olarak La Bruyere, klasisizmin temsilcileridir.

Şimdi kısaca bu sanatçıların sanatçı kişiliklerinden ve eserlerinden bahsedelim:

* Karga
* Molière
* Racine
* Çeşme
* Daniel Defo
* Boileau
* Descartes
* paskal

Türk Edebiyatında Klâsik Akımın İzleri:

Batılı anlamda klasisizmin Türk edebiyatındaki etkileri sınırlı sayıda sanatçı ve eserle sınırlıdır. Yusuf Kamil Paşa’nın “Telemak” çevirisi, Şinasi’nin “Şairin Evliliği” oyununda üçler kuralını uygulaması, Ahmed Vivek Paşa’nın çevirisi ve Molière’den istekleri, yönetmen Ali Bey’in Molière’in “Kukana Yatyur” uyarlaması olarak izlenebilir. kiasisin edebiyatımıza yansımaları.

Diğer akımlar:

dışavurumcu kübizm

Diğer gönderilerimize göz at

[wpcin-random-posts]