Nurullah Attak (1898-1957): İstanbul’da doğdu. Asıl adı Ali Nurullah Atta’dır. Galatasaray Lisesi’nde okuduktan sonra bir süre eğitim için İsviçre’ye gitti. İstanbul’a döndüğünde Daralfon’da edebiyat okudu. Ortaokullarda Fransızca, edebiyat ve sanat tarihi öğretmenliği yaptı. Memurluk, okutmanlık ve tercümanlık yaptı, gazete ve dergilerde yazılar yazdı.
Eleştiri, deneme, günlük gibi türlerde eserler veren ve bu türlerin öncülüğünü yapan sanatçı roman ve öykü üretmemiştir. Yazılı dili izleyiciye çok yaklaştırmaktan hoşlanmaz. Halka yeni kelimelerin öğretilmesinden yanadır. Dilde sadeleştirme ve arındırma hareketinin savunucusudur. Çalışmalarında göze çarpan ilk şeylerden biri sağlam üslup yapısı. Sakin, dürüst bir üslupla, sanki konuşur gibi yazan sanatçı, yazımına akıcılık katan ters çevrilmiş cümleleri tercih ediyor. Deneme ve eleştiri türünde pek çok eser vermiş olan Atak, 1953-1957 yılları arasında yazdığı denemelerini Günce adlı eserinde toplamıştır.
Aldığı eğitimden çok okuyarak kendini geliştiren Ataç, Cumhuriyet döneminin öne çıkan yazarlarından biridir. Bu dönemin genç sanatçılarına mentorluk yaptı. Deneme, eleştiri, anı gibi türlerde eserler üreten Nurullah Attak; Özellikle deneme ve eleştiri türünün gelişimine katkıda bulunur. Yazar özlü Türkçe üzerinde çalışmış ve onu yabancı kelimelerden arındırmıştır. Kısa, ters çevrilmiş cümleler kullanarak benzersiz bir ifade dili ve tarzı oluşturun. Bu dil ve anlatım anlayışında türetmiş olduğu kelimeleri de kullanmıştır. Tanınmış eserleri arasında bir sanatçının günlüğü ve deneme türündeki Days Bopped, Scrapbook, Word to Word, Let’s Say, Between Words ve Letters to Reading sayılabilir.
İçindekiler
İstanbul’da doğdu. Galatasaray Lisesi’nde okudu. Birinci Dünya Savaşı öncesinde babasının isteği üzerine eğitimini tamamlamak için İsviçre’ye gitti. Fransızcasını Cenevre’de geliştirdi ve Fransız edebiyatıyla yakından tanıştı. Babasının ölümü üzerine İstanbul’a dönmek zorunda kaldı. Bir süre İstanbul Üniversitesi’nde edebiyat dersleri takip etti. Çeşitli okullarda Fransızca öğretmenliği yaptı. 1940 yılında kurulan Tercüme Bürosu’nda çalıştı. Daha sonra Türk Dil Kurumu üyeliğine getirildi. Cumhurbaşkanlığı tercümanı olarak çalıştı.
Nurullah Attak, yazarlık hayatına 1921 yılında tiyatro eleştirilerini Darqa dergisinde yayınlayarak başladı. Edebi hayatı boyunca deneme ve eleştiriden başka bir şey üretmedi. Türk edebiyatında deneme türünün gelişmesine önemli katkılarda bulunan Atak, Montaigne’i örnek almıştır. Yazılarını okuduklarından, gözlemlerinden ve hayatından yola çıkarak oluşturmuş, özellikle dil ve edebiyatla ilgili konuları ele almıştır. Sürekli arayış içinde olan Atack, nesir dilinde ve yazı dilinde ters cümle kullanımında önemli yenilikler yapmıştır. Yabancı kelimeler kullanmayıp Türkçe kelimeler türeterek Türkçenizi korumaya çalışın.
Yapıtları: Getiren Günler, Sözden Söze, Karalama Defteri, Arama, diyelim ki, sözcükler arasında, harfler arasında okumak için (kompozisyon); dil üzerine konuşmalar ve konuşmalar (sohbet); Birinci dergi, ikinci dergi (günlük).
(1898-1957)
Yazar ve çevirmen. İstanbul’da doğdu. Çekiç Tarihi’ni çeviren Mehrand Atta Bey’in oğludur. Düzenli bir eğitim almadı. Fransızca’yı özel olarak öğrenmiş, İstanbul Üniversitesi Gazi Eğitim Enstitüsü Yabancı Diller Fakültesi’nde Fransızca öğretmenliği yapmış, Ticaret ve Milli Eğitim Bakanlığı’nda tercüman olarak çalışmıştır. Ankara’da öldü.
Sanat hayatına 1921-1922’de Darqa dergisinde yayınlanan şiirleriyle başladı. Daha sonra günlük gazetelerde yazılar, fıkralar ve eleştiriler yazdı. Fransızcadan yaptığı çevirilerle tanınır. Atak’ı gerçek bir insan yapan unsurlar arasında, kendisinden sonra gelen bazı yazarlarda da gördüğümüz Türkçenin arıtılması konusundaki aşırı tavrı ve ters cümle alışkanlığı olmuştur. Dilsel aşırılığı onu fanteziye yöneltti. Bazı yazarlar, Ataç’ı iyi bir eleştirmen olarak kabul etmezler. Yargılarında ve fikirlerinde çelişkiler olduğu görülür. En başarılı ve kalıcı eserleri Yunanca, Latince, Fransızca ve Eski Rus klasiklerinden yaptığı çevirilerdir.
o çalışıyor:
1. Getirilen Günler (1946), 2. Karalama Defteri (1952), 3. Sözden Söze (1952), 4. Aramak (1954), 5. Diyelim ki (1954), 6. Sözler Arasında (1957), 7 Okunacak Mektuplar (1958), Anılar 8 (1960), 9. Prospero ve Caliban (1961). [TDK, Ataç adlı bir eser neşrederek yazarın dil görüşünü, bâzı dil sohbetlerini ve bibliyografyasını tanıtmıştır (1962).] 10- Soilschiller (1964).
“Dilekçe ve Açık Dakika Oturumu”
[wpcin-random-posts]