Ticaretin bazı evrensel kuralları bulunmaktadır. Tarih boyunca daha çok savaşlarda mücadele veren Türkler, ticari faaliyetlerini ikinci plana bırakarak az iştigal etmişlerdir. Yahudiler ise binlerce yıllardan beri ticaretle yakından ilgilenmektedir. Ticari faaliyetlerden kazandıkları parayı doğru yerlerde kullanarak ticaret yapmaya devam ediyorlar.
Ticarette esas olan sadece
para kazanmak
değil, asıl önemli olan, parayı tutmak ve doğru yerlerde değerlendirmektir. Yahudiler, ticari faaliyetler sonucunda kazandıkları paraları tarih boyunca doğru yerlerde kullanarak ticari boyutlarını oldukça geliştirmişlerdir.
Biz Türklerin ticari faaliyetlerde başarılı olması ve parayı doğru yerlerde kullanabilmesi için Yahudilerin ticari prensiplerini anlaması gerekir.
Yahudiler ile Türklerin ticari açıdan karşılaştırılması
Yahudiler, 20 liraları varsa en fazla 10 liralık iş yaparlar ve kalan 10 lirayı yedekte tutarlar. Türklerde ise bu durum 20 liraları varsa 100 belki 1000 liralık iş yapmaya kalkarlar. Yahudiler, ticari faaliyetlerini sermayenin gücüyle doğru orantılı bir şekilde yapmaya çalışırlar. Yanlarında mutlaka yedek paraları bulunur. Türklerde ise bütün para şirket, fabrika veya işletmedir. Yedek sermayeleri ise toplam paranın onda biri kadar bile değildir.
Yahudiler, babalarının veya dedelerinin yaptığı işi devam ettirmeye özen gösterirler. Yani genel olarak Yahudilerin yaptıkları işlerde bilgi birikimi fazlasıyla bulunmaktadır. Yapılan iş kuşaktan kuşağa aktarılır. Bir yahudi doktorsa, büyük ihtimalle babası veya dedesi de doktordur. Bu durum Türklerde çok da böyle değildir. Özelikle de evlatlar, babalarının yaptığı işi yapmamaya dikkat eder. Buna göre, Türk ailelerinde ticari bilgi birikimine pek fazla rastlanmaz. Rastlandığı durumlarda da kuşaktan kuşağa aktarılmaz.
Yahudiler 20 liraları varsa 5 liralık bir hayat yaşar ve gösterişten kaçınırlar. Mütevazi olmak öncelikli tercihlerinden biridir. Türk toplumunda ise genel olarak, para ve servet gösteriş için kazanılır. Türklerin 20 lirası varsa 100 liralık hayat yaşarlar. Türkler, gösteriş için kullanılmayacak serveti biraz boş, lüzumsuz görürler.
Arapların ticaret yeteneği de Yahudilerden aşağı kalır değildir. “ Bir baba kudretinden aşağı derecede, çocukları kudreti nisbetinde, kadını da kudretinin fevkinde giyinmelidir.” Şeklinde de bir Arap atasözü bulunmaktadır.
Yahudilerde oldukça fazla bir tasarruf kültürü bulunmaktadır. Günlük, aylık ve yıllık kazançlarının belirli bir miktarını “Yedek akçe” olarak bir tarafa ayırırlar.
Türkler geçmişte tasarrufa önem verse de 80’li yılların sonrasında bu tasarruf azalmaya başladı.
Yahudi toplumu, gireceği işlerde başkalarının tecrübelerini öğrenmek ister ve bu tecrübelere önem verirler. Bu tecrübeler doğrultusunda bir yol çizerler.
Türk toplumu ise gireceği işlerde genellikle deneme yanılma yöntemiyle öğrenirler.
Yahudilerde dayanışma kültürü oldukça fazladır. Bir iş yaparken birbirleriyle dayanışma içindedirler. Ticarette de aynı şekilde birlik ve beraberlik içerisinde hareket ederler.
Türklerde ise bu durum tam tersi şeklindedir. Dayanışma yerine savaş ve rekabet vardır.
Yahudiler için aile içi eğitim çok önemlidir. Milattan sonra 70’li yıllarda Romalılar tarafından yerle bir edilen İsrail büyük bir göç verdi. Yahudiler resmen dünyanın dört bir yanına dağıldı. Bu durumda Yahudiler ayakta kalabilmek için her aileyi okul haline getirdiler. 3-4 yaşındaki çocuklarına İbranice dilini, 7 yaşındaki çocuklarına Yidişçe’yi öğretmişlerdir. Aynı zamanda yaşadığı toplumun dilini de öğreterek dil yelpazesini genişletmişlerdir.
Türkler, eğitime çok fazla önem vermez, anadillerine bile çok fazla hakim değillerdir.
Yahudilerde, iş yaptıkları insanların kalkınması önemlidir. İş yaptıkları kişiler ne kadar kalkınırsa, kendi kazançlarının da aynı oranda artacağına inanırlar.
Türkler ise iş yaptıkları kişilerin kendilerinden yüksek olmasını istemezler.
Dünyada seks sektöründe en fazla para harcayan 4 millet vardır. Bunlar sırasıyla; Araplar, Yahudiler, İtalyanlar ve Türkler şeklindedir.
Türkler ise parayı bulduktan sonra ilk iş olarak boşanırlar veya ikinci evlilik gibi ilişkiler kurarlar.
Yahudiler, bütün anlaşmaları yazılı bir şekilde yaparlar. Sözleşmelere oldukça fazla önem verirler.
Türkler ise sözleşme istemek yerine karşısındaki kişinin sözünü teminat olarak alır.
Yahudiler bir işe başlarken, işin olumlu olumsuz bütün yönlerini detaylı bir şekilde incelerler ve buna göre hareket ederler.
Türkler bir işe başlarken araştırmak yerine inanmaları yeterlidir. Bir işe inandıktan sonra olumsuz taraflarını hep arka plana atarlar. İşin sadece olumlu yönlerini düşünerek bu doğrultuda hareket ederler.