Yeniden Eleştiricilik Kuramı Teorisi Nedir Kısaca Özet PDF

Eleştirmenlerin teorisinin ne olduğunun kısa bir özeti (Yeni Eleştiri)

1930-1950 yılları arasında Amerika ve İngiltere’de etkili olan bu anlayış, TS Eliot ve IA Richards gibi eleştirmenlerin estetik görüşlerini etkilemesiyle ortaya çıkmıştır. Eliot ve Richards gibi yazarlar edebi eseri estetik hakikat olarak kabul ettiler. Bu anlayış Rus Biçimciliği ve Yapısalcılık gibi kuramlardan da etkilenmiştir.

Yeni Derleme “Bir edebî eser, yazarının ve okurunun gerçek, somut dünyasının dışında, her türlü birikimden arınmış, yalnızca verdiği izlenimlere açık bir algıyı gerektiren soyut bir varlık olarak ele alınması gerektiğini” kabul eder. Bir edebî eseri incelemeye başlamak için edebî eserden başka bir şeye ihtiyaç yoktur.

Bu anlayış, esere dayalı ve nesnel eleştiri olarak bilinen edebî tahlili ve tahlil yöntemini anlamak için çok uygundur. Ama bir edebî esere başlamanın başlangıç ​​için gerekli ve gerekli olduğunu unutmamalıyız. Metin çözümlemesinin tamamlanabilmesi için zaman zaman iş dışında bilgi ve deneyime de ihtiyaç duyulmaktadır. özellikle edebiyat eğitimi döneminde klasik anlayışlar; Tarihsel kabul Kronolojik gelişmeler Bibliyografya, biyografi ve bireysel çalışmalar gibi edebi olmayan kaynaklar ikincil öneme sahiptir.

Rekritik Teorinin Temsilcileri

Clint Brooks, Robert Penn Warren, Your Winters, John Crow Ransom, WKWimsatt’tir.

eleştirel teorinin özellikleri

Bu, yansıtma teorisi de dahil olmak üzere klasik anlayışlara karşı çıkmasıdır. Yeni Eleştiri’ye göre edebi dünya, kendi gerçekliği olan gerçek dünyanın dışındaki dünya olarak tanımlanmalıdır. Sanatı bu dünyanın taklidi olarak kabul edersek, sanatın ve dolayısıyla edebî eserin değerini yok eder, edebî değerini saptırırız.

Edebi bir metin ne bir taklittir, ne bir yansımadır ne de tarihsel bir belgedir. Edebi metin estetik bir gerçekliktir. Hayali bir birimi vardır. Bu yapının ne doğada, ne sosyal çevresinde, ne de insanların iç dünyasında bir benzerliği yoktur; Kompozisyonu ve özgünlüğüyle bağımsız bir çalışmadır. Onu ancak estetik ölçütleri içinde ve hayal dünyasında anlamak gerekir. Örneğin şiir estetik bir şeydir. Bir edebî eserde birlik ve bütünlük aranırken, bir edebî eser incelenirken bu birincil estetik nesne çıkış noktası olmalıdır.

Yeni Eleştiri, Rus Biçimciliği ve Yapısalcılık benzer anlayışlar içindedir. Farklı kaynaklarda birbirlerinden ayrıldıkları noktalar belirtilmek yerine ortak noktaları açıklanır. Bu sorun öğrenmeyi zorlaştırır.

Bu üç yöntemi şu şekilde karşılaştırabiliriz:

Üçü de metinden yola çıktı ve ek unsurları değerlendirmedi veya bunları ikincil veya üçüncül bir özellik olarak görmedi.

Rus biçimciliği edebi metnin en önemli yönüne “biçim” adını vermiş ve yapısalcılar bu önemi yapı kavramıyla ifade etmişlerdir. Yeni eleştirmenler ise “edebi metin” ve “estetik değer” kavramlarını tercih etmektedirler.

Bazı Yeni Eleştiri savunucuları, edebiyatın benzersiz dil kullanımı sayesinde yaşamın karmaşıklığını yansıttığını söylüyor.

Yeni Eleştiri, bireysel çalışmaları incelemeyi ve her birine bir standart uygulamayı amaçlar. Yapısalcılık ise tıpkı Rus biçimciliği gibi edebiyattan sonra gelir ve bir edebi eserin yapısını ve biçimini genelleştirmek isterler ve bu özelliği tüm eserlerde ararlar.

Hem yapısalcılık hem de Rus biçimciliği Saussure’ün dilbilimsel çalışmaları ve işaretleriyle ilgilenir, ancak genel dilbilgisinin dilbilimden türetilmesi yapısalcıların daha karakteristik özelliğidir. Yeni Eleştiri ise edebi metni temel alarak her yolu dener.

Rus yetkililer işi biçiminden anlamaya çalışıyor; Yapısalcılar ise bir eserin derin yapısını ve arka planındaki özellikleri bilmek isterler.

(“edebi kuramlar”)

Kategori numarasını yanlış girdiniz veya seçtiğiniz kategoride makale yok!

Eleştiri teorisi, istatistiksel yöntem, metinler arasındaki ilişki teorisi.

Diğer gönderilerimize göz at

[wpcin-random-posts]